Vol. 80/No. 48
http://www.themilitant.com/2016/8048/804853.html
Της Μάγκι Τρόου
Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ δείχνει την ανάπτυξη ενός φασιστικού κινήματος στις ΗΠΑ; Στρέφονται εκατομμύρια εργαζόμενοι που τον ψήφισαν στη δεξιά και γίνονται όλο και περισσότερο ρατσιστές και αντιδραστικοί;
Αυτές είναι ερωτήσεις που μας έχουν στείλει αναγνώστες της Militant. Ένας από αυτούς ρωτάει, «Τι γνώμη έχει η Militant για τον Τραμπ και τους ακροδεξιούς συντρόφους του στο Κου-Κλουξ-Κλαν;», μήπως πρόκειται για «νεοφασίστα»;
Η εκλογική νίκη του Τραμπ κατά της Χίλαρι Κλίντον του Δημοκρατικού Κόμματος δεν έχει τίποτα να κάνει με τον φασισμό και με μια νέα εξάπλωση του ρατσισμού. Η εξήγηση βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Τραμπ μιλούσε για την οικονομική και κοινωνική κρίση που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη. Παρότι χρησιμοποιεί εθνικιστική δημαγωγία με στόχο την ενίσχυση της κυριαρχίας των καπιταλιστών, υποσχόταν ότι θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα αναπτύξει την οικονομία,. Αντίθετα η Κλίντον λέει ότι η οικονομία πάει μια χαρά και θεωρεί τους εργαζόμενους «ελεεινούς» και «ανεπανόρθωτους».
http://www.themilitant.com/2016/8048/804853.html
Της Μάγκι Τρόου
Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ δείχνει την ανάπτυξη ενός φασιστικού κινήματος στις ΗΠΑ; Στρέφονται εκατομμύρια εργαζόμενοι που τον ψήφισαν στη δεξιά και γίνονται όλο και περισσότερο ρατσιστές και αντιδραστικοί;
Αυτές είναι ερωτήσεις που μας έχουν στείλει αναγνώστες της Militant. Ένας από αυτούς ρωτάει, «Τι γνώμη έχει η Militant για τον Τραμπ και τους ακροδεξιούς συντρόφους του στο Κου-Κλουξ-Κλαν;», μήπως πρόκειται για «νεοφασίστα»;
Η εκλογική νίκη του Τραμπ κατά της Χίλαρι Κλίντον του Δημοκρατικού Κόμματος δεν έχει τίποτα να κάνει με τον φασισμό και με μια νέα εξάπλωση του ρατσισμού. Η εξήγηση βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Τραμπ μιλούσε για την οικονομική και κοινωνική κρίση που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη. Παρότι χρησιμοποιεί εθνικιστική δημαγωγία με στόχο την ενίσχυση της κυριαρχίας των καπιταλιστών, υποσχόταν ότι θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα αναπτύξει την οικονομία,. Αντίθετα η Κλίντον λέει ότι η οικονομία πάει μια χαρά και θεωρεί τους εργαζόμενους «ελεεινούς» και «ανεπανόρθωτους».
Ο Τραμπ εκμεταλλεύτηκε την έλλειψη μιας μαχητικής ηγεσίας στο εργατικό κίνημα για να απευθυνθεί στα εκατομμύρια εργαζόμενους, τους οποίους οι σαρωτικές συνθήκες της μεγάλης οικονομικής κρίσης έχουν αγγίξει ιδιαίτερα. Και πρότεινε μέτρα τα οποία ισχυρίζεται ότι θα αναθερμάνουν την οικονομία.
Η απέχθεια των φιλελεύθερων και της αριστεράς προς τους εργαζόμενους
Φιλελεύθεροι και μικροαστικά αριστερά πολιτικά ρεύματα, εκφράζοντας απέχθεια και περιφρόνησή προς την εργατική τάξη και πλήρη αδιαφορία για τα πλούσια διδάγματα που έχει το επαναστατικό εργατικό κίνημα αντλήσει από τους αγώνες κατά του φασισμού, χαρακτηρίζουν τη νίκη του Τραμπ ως θρίαμβο της αντίδρασης.
Η Washington Post έχει δημοσιεύσει άρθρα με τίτλους όπως, «Έτσι έρχεται ο φασισμός στην Αμερική». Στις 9 Δεκέμβρη, το CNN ρωτούσε, «Είναι ο Ντόναλντ Τραμπ φασίστας;».
«Ως επί το πλείστον, αυτοί που πηγαίνουν στις συγκεντρώσεις του Τραμπ και ζητωκραυγάζουν είναι ελεεινοί», γράφει η Τερέσα Γκουτιέρες, ηγέτης του Workers World Party, επαναλαμβάνοντας τη λασπολογία της Κλίντον κατά των εργαζόμενων. «Αντιπροσωπεύουν έναν κίνδυνο», μας λέει.
Ο Τραμπ προχωρεί στον μετασχηματισμό του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, όχι σε προπύργιο της υπεροχής των Λευκών, αλλά ως ένα κόμμα με βάση μεταξύ των εργαζομένων, προσπαθώντας να σταθεροποιήσει την αστική κυριαρχία πείθοντας τους εργαζόμενους όλων των εθνοτήτων ότι «εμείς» –εννοώντας τους καπιταλιστές και τους εργάτες–, έχουμε κοινά συμφέροντα «ως Αμερικανοί». Απευθύνεται σε εργαζόμενους κάθε εθνικής προέλευσης.
Αυτό δείχνει ο διορισμός της Νίκι Χάλεϊ, κυβερνήτη της Νότιας Καρολίνας, ως πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη. Πρόκειται για μια Αμερικανίδα ινδιάνικης καταγωγής που στηρίζει τα συμφέροντα των επιχειρήσεων. Είχε δώσει εντολή να κατέβει η σημαία της Συνομοσπονδίας, [λάβαρο των δουλοκτητικών Πολιτειών του αμερικανικού Νότου κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, που κυμάτιζε στον εξωτερικό χώρο του κυβερνείου της Πολιτείας], μετά τη δολοφονία Αφροαμερικανών από έναν λευκό ρατσιστή το 2015. Η γρήγορη υποστύλωση αυτού του ρατσιστικού συμβόλου σε όλη την περιφέρεια του Νότου και η συμμετοχή πολλών λευκών στις διαδηλώσεις κατά της δολοφονίας Αφροαμερικανών από την αστυνομία σε όλη τη χώρα, δείχνει ότι οι φυλετικές προκαταλήψεις ανάμεσα στους εργαζόμενους βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι επικεφαλής μιας δύναμης τραμπούκων και μπράβων που διαλύει εργατικά συνδικάτα, χρησιμοποιεί τον αντισημιτισμό κατά των Εβραίων και πνίγει τα δημοκρατικά δικαιώματα σε ένα λουτρό αίματος. Αυτό έγινε στη δεκαετία του 1920 και του 1930 στην Ιταλία και τη Γερμανία.
Οι εργαζόμενοι που ψήφισαν τον Τραμπ ελπίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα αλλάξουν οι συνθήκες της μακρόσυρτης οικονομικής κρίσης δεν κατατάσσονται ως εθελοντές σε φασιστικά τάγματα εφόδου κατά Εβραίων, Μαύρων και άλλων ανθρώπων.
Μέλη του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος [Socialist Workers Party--SWP], όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν επιθέσεις διεξάγοντας προπαγανδιστική καμπάνια σε συγκεντρώσεις του Τραμπ, αλλά βρήκαν ανθρώπους ανοιχτούς σε μια προοπτική για την ταξική ενότητα των εργαζόμενων και τη μάχη για την κατάκτηση της εργατικής πολιτικής εξουσίας.
Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα αντλεί από την επαναστατική ιστορική του εμπειρία για να εξηγήσει στους εργαζόμενους τι είναι ο φασισμός, τον θανάσιμο κίνδυνο που αντιπροσωπεύει και πώς να τον αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά.
«Σε όλες τις χώρες όπου ο φασισμός θριάμβευε, πριν την εξάπλωση του φασισμού και τη νίκη του, είχαμε ένα κύμα ριζοσπαστικοποίησης των μαζών –των εργατών και των φτωχών χωρικών και αγροτών, και της μικροαστικής τάξης», έλεγε ο Λεόν Τρότσκι το 1939. Ο Τρότσκι, ένας από τους ηγέτες της Ρωσικής Επανάστασης, συνεργάστηκε με το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα μέχρι τη δολοφονία του από έναν σταλινικό πράκτορα της Γκε-Πε-Ου το 1940. «Ο φασισμός κατάφερε να κυριαρχήσει μόνο σε εκείνες τις χώρες όπου τα συντηρητικά εργατικά κόμματα εμπόδισαν το προλεταριάτο να εκμεταλλευτεί την επαναστατική κατάσταση και να καταλάβει την εξουσία».
Δεν υπάρχει κάποιος επαναστατικός ξεσηκωμός στις ΗΠΑ ή σε οποιαδήποτε άλλη ιμπεριαλιστική χώρα σήμερα. Καθώς ευρύτεροι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες θα αναπτυχθούν στο μέλλον, όμως, η εργατική τάξη θα έχει την ευκαιρία να πάρει την εξουσία. Η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος θα εξαρτηθεί από την οικοδόμηση μιας ηγεσίας πολύ πιο πριν. Ακριβώς αυτός είναι και ο στόχος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος.
Το SWP παλεύει για δουλειά για όλους/ες με προοπτική την κατάκτηση της εξουσίας
Ο αναγνώστης Philippe Tessier ρωτά ποια είναι η διαφορά μεταξύ της πρότασης του Τραμπ για τη δημιουργία θέσεων εργασίας στην επισκευή υποδομών και του καλέσματος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος προς τους εργαζόμενους να παλέψουμε για χρηματοδοτούμενα από την κυβέρνηση δημόσια έργα, διαφορά «που θα έκανε έναν εργαζόμενο να στηρίξει το αίτημα του SWP κι όχι το πρόγραμμα των Ρεπουμπλικανών»;
«Θα ανοικοδομήσουμε τις υποδομές μας», υποσχέθηκε ο Τραμπ στην ομιλία του μετά την εκλογική του νίκη. «Και θα βάλουμε να δουλέψουν εκατομμύρια από τους ανθρώπους μας καθώς θα τις ανοικοδομούμε».
Το σχέδιο του Τραμπ συνάδει με μια όλο και μεγαλύτερη συναίνεση στην άρχουσα τάξη για στροφή από τη σημερινή νομισματική πολιτική προς δημοσιονομικούς μηχανισμούς, σε μια προσπάθεια να ξεπεραστεί η μακρόχρονη καπιταλιστική στασιμότητα, να εγκαταλειφθεί δηλαδή η πολιτική των μηδενικών επιτοκίων και της εξαγοράς του χρέους των εταιριών. Ο Τραμπ πιέζει για μείωση της φορολόγησης των πλούσιων και την έναρξη κατασκευαστικών έργων.
Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα καλεί τους εργαζόμενους να παλέψουμε για ένα πρόγραμμα δημοσίων έργων χρηματοδοτούμενο από την κυβέρνηση για τη δημιουργία θέσεων εργασίας με μισθούς της κλίμακας που καθορίζουν οι συμβάσεις των σωματείων. Δουλειές για την επισκευή των υποδομών που καταρρέουν και την οικοδόμηση σχολείων, νοσοκομείων, βρεφονηπιακών σταθμών και κέντρων αναψυχής και άλλων πραγματων που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι. Να παλέψουμε για 15 δολάρια την ώρα βασικό μισθό και την οργάνωση σωματείων, για δωρεάν, με πλήρη κάλυψη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους/ες.
Σε αυτό τον αγώνα το κόμμα ενώνει τις δυνάμεις τους με τους εργάτες και αγρότες οι οποίοι δεν είναι παθητικοί αποδέκτες καταστάσεων αλλά παίζουν ενεργό ρόλο. Συνδέει τον αγώνα αυτό με την οργάνωση των εργαζόμενων σε συνδικάτα και την ενίσχυση της πάλης για αυξήσεις μισθών και για εργατικό έλεγχο πάνω στις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας.
Η πρόταση του Τραμπ έχει στόχο την ενίσχυση του καπιταλισμού, την ανασυγκρότηση των κερδών των εργοδοτών, «δίνοντας» παράλληλα σε εργαζόμενους μερικές θέσεις εργασίας με συμβάσεις έργου. Ο Τραμπ θέλει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση να καθορίσει ως ανώτατο όριο του βασικού μισθού τα 10$ την ώρα.
«Ούτε η Ουάσιγκτον ούτε η Γουόλ Στριτ έχουν κάποια προοπτική με την οποία θα μπορούσαν να περιορίσουν τις εκρηκτικές διεθνείς συνέπειες των αντιφάσεων του τραπεζικού και χρηματιστικού καπιταλιστικού συστήματος», γράφει ο Στιβ Κλαρκ, ηγέτης του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος στην Εισαγωγή του στο βιβλίο Το ιστορικό της αντεργατικής πολιτικής των Κλίντον: Οι λόγοι που η Ουάσιγκτον φοβάται τους εργαζόμενους [The Clintons’ Anti-Working-Class Record: Why Washington Fears Working People] του Τζακ Μπαρνς, εθνικού γραμματέα του SWP. «Κανένας τους δεν εφαρμόζει πολιτικές που θα μπορούσαν να αντιστρέψουν την περιστολή της καπιταλιστικής παραγωγής, του εμπορίου, και των προσλήψεων, η οποία καταστρέφει τη ζωή και τα μέσα επιβίωσης των εργαζόμενων.[…] Διότι δεν υπάρχουν τέτοιες πολιτικές».
Μόνο η εργατική τάξη, ενώνοντας τις δυνάμεις της, μεταμορφώνοντας τον εαυτό της και οικοδομώντας διεθνείς δεσμούς αλληλεγγύης στην πορεία προς την εξάλειψη της δικτατορίας του κεφαλαίου, μπορεί να προσφέρει μια διέξοδο. Ακριβώς αυτό έχουν ως στόχο οι προτάσεις του SWP.
Η απέχθεια των φιλελεύθερων και της αριστεράς προς τους εργαζόμενους
Φιλελεύθεροι και μικροαστικά αριστερά πολιτικά ρεύματα, εκφράζοντας απέχθεια και περιφρόνησή προς την εργατική τάξη και πλήρη αδιαφορία για τα πλούσια διδάγματα που έχει το επαναστατικό εργατικό κίνημα αντλήσει από τους αγώνες κατά του φασισμού, χαρακτηρίζουν τη νίκη του Τραμπ ως θρίαμβο της αντίδρασης.
Η Washington Post έχει δημοσιεύσει άρθρα με τίτλους όπως, «Έτσι έρχεται ο φασισμός στην Αμερική». Στις 9 Δεκέμβρη, το CNN ρωτούσε, «Είναι ο Ντόναλντ Τραμπ φασίστας;».
«Ως επί το πλείστον, αυτοί που πηγαίνουν στις συγκεντρώσεις του Τραμπ και ζητωκραυγάζουν είναι ελεεινοί», γράφει η Τερέσα Γκουτιέρες, ηγέτης του Workers World Party, επαναλαμβάνοντας τη λασπολογία της Κλίντον κατά των εργαζόμενων. «Αντιπροσωπεύουν έναν κίνδυνο», μας λέει.
Ο Τραμπ προχωρεί στον μετασχηματισμό του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, όχι σε προπύργιο της υπεροχής των Λευκών, αλλά ως ένα κόμμα με βάση μεταξύ των εργαζομένων, προσπαθώντας να σταθεροποιήσει την αστική κυριαρχία πείθοντας τους εργαζόμενους όλων των εθνοτήτων ότι «εμείς» –εννοώντας τους καπιταλιστές και τους εργάτες–, έχουμε κοινά συμφέροντα «ως Αμερικανοί». Απευθύνεται σε εργαζόμενους κάθε εθνικής προέλευσης.
Αυτό δείχνει ο διορισμός της Νίκι Χάλεϊ, κυβερνήτη της Νότιας Καρολίνας, ως πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη. Πρόκειται για μια Αμερικανίδα ινδιάνικης καταγωγής που στηρίζει τα συμφέροντα των επιχειρήσεων. Είχε δώσει εντολή να κατέβει η σημαία της Συνομοσπονδίας, [λάβαρο των δουλοκτητικών Πολιτειών του αμερικανικού Νότου κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, που κυμάτιζε στον εξωτερικό χώρο του κυβερνείου της Πολιτείας], μετά τη δολοφονία Αφροαμερικανών από έναν λευκό ρατσιστή το 2015. Η γρήγορη υποστύλωση αυτού του ρατσιστικού συμβόλου σε όλη την περιφέρεια του Νότου και η συμμετοχή πολλών λευκών στις διαδηλώσεις κατά της δολοφονίας Αφροαμερικανών από την αστυνομία σε όλη τη χώρα, δείχνει ότι οι φυλετικές προκαταλήψεις ανάμεσα στους εργαζόμενους βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι επικεφαλής μιας δύναμης τραμπούκων και μπράβων που διαλύει εργατικά συνδικάτα, χρησιμοποιεί τον αντισημιτισμό κατά των Εβραίων και πνίγει τα δημοκρατικά δικαιώματα σε ένα λουτρό αίματος. Αυτό έγινε στη δεκαετία του 1920 και του 1930 στην Ιταλία και τη Γερμανία.
Οι εργαζόμενοι που ψήφισαν τον Τραμπ ελπίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα αλλάξουν οι συνθήκες της μακρόσυρτης οικονομικής κρίσης δεν κατατάσσονται ως εθελοντές σε φασιστικά τάγματα εφόδου κατά Εβραίων, Μαύρων και άλλων ανθρώπων.
Μέλη του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος [Socialist Workers Party--SWP], όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν επιθέσεις διεξάγοντας προπαγανδιστική καμπάνια σε συγκεντρώσεις του Τραμπ, αλλά βρήκαν ανθρώπους ανοιχτούς σε μια προοπτική για την ταξική ενότητα των εργαζόμενων και τη μάχη για την κατάκτηση της εργατικής πολιτικής εξουσίας.
Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα αντλεί από την επαναστατική ιστορική του εμπειρία για να εξηγήσει στους εργαζόμενους τι είναι ο φασισμός, τον θανάσιμο κίνδυνο που αντιπροσωπεύει και πώς να τον αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά.
«Σε όλες τις χώρες όπου ο φασισμός θριάμβευε, πριν την εξάπλωση του φασισμού και τη νίκη του, είχαμε ένα κύμα ριζοσπαστικοποίησης των μαζών –των εργατών και των φτωχών χωρικών και αγροτών, και της μικροαστικής τάξης», έλεγε ο Λεόν Τρότσκι το 1939. Ο Τρότσκι, ένας από τους ηγέτες της Ρωσικής Επανάστασης, συνεργάστηκε με το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα μέχρι τη δολοφονία του από έναν σταλινικό πράκτορα της Γκε-Πε-Ου το 1940. «Ο φασισμός κατάφερε να κυριαρχήσει μόνο σε εκείνες τις χώρες όπου τα συντηρητικά εργατικά κόμματα εμπόδισαν το προλεταριάτο να εκμεταλλευτεί την επαναστατική κατάσταση και να καταλάβει την εξουσία».
Δεν υπάρχει κάποιος επαναστατικός ξεσηκωμός στις ΗΠΑ ή σε οποιαδήποτε άλλη ιμπεριαλιστική χώρα σήμερα. Καθώς ευρύτεροι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες θα αναπτυχθούν στο μέλλον, όμως, η εργατική τάξη θα έχει την ευκαιρία να πάρει την εξουσία. Η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος θα εξαρτηθεί από την οικοδόμηση μιας ηγεσίας πολύ πιο πριν. Ακριβώς αυτός είναι και ο στόχος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος.
Το SWP παλεύει για δουλειά για όλους/ες με προοπτική την κατάκτηση της εξουσίας
Ο αναγνώστης Philippe Tessier ρωτά ποια είναι η διαφορά μεταξύ της πρότασης του Τραμπ για τη δημιουργία θέσεων εργασίας στην επισκευή υποδομών και του καλέσματος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος προς τους εργαζόμενους να παλέψουμε για χρηματοδοτούμενα από την κυβέρνηση δημόσια έργα, διαφορά «που θα έκανε έναν εργαζόμενο να στηρίξει το αίτημα του SWP κι όχι το πρόγραμμα των Ρεπουμπλικανών»;
«Θα ανοικοδομήσουμε τις υποδομές μας», υποσχέθηκε ο Τραμπ στην ομιλία του μετά την εκλογική του νίκη. «Και θα βάλουμε να δουλέψουν εκατομμύρια από τους ανθρώπους μας καθώς θα τις ανοικοδομούμε».
Το σχέδιο του Τραμπ συνάδει με μια όλο και μεγαλύτερη συναίνεση στην άρχουσα τάξη για στροφή από τη σημερινή νομισματική πολιτική προς δημοσιονομικούς μηχανισμούς, σε μια προσπάθεια να ξεπεραστεί η μακρόχρονη καπιταλιστική στασιμότητα, να εγκαταλειφθεί δηλαδή η πολιτική των μηδενικών επιτοκίων και της εξαγοράς του χρέους των εταιριών. Ο Τραμπ πιέζει για μείωση της φορολόγησης των πλούσιων και την έναρξη κατασκευαστικών έργων.
Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα καλεί τους εργαζόμενους να παλέψουμε για ένα πρόγραμμα δημοσίων έργων χρηματοδοτούμενο από την κυβέρνηση για τη δημιουργία θέσεων εργασίας με μισθούς της κλίμακας που καθορίζουν οι συμβάσεις των σωματείων. Δουλειές για την επισκευή των υποδομών που καταρρέουν και την οικοδόμηση σχολείων, νοσοκομείων, βρεφονηπιακών σταθμών και κέντρων αναψυχής και άλλων πραγματων που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι. Να παλέψουμε για 15 δολάρια την ώρα βασικό μισθό και την οργάνωση σωματείων, για δωρεάν, με πλήρη κάλυψη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους/ες.
Σε αυτό τον αγώνα το κόμμα ενώνει τις δυνάμεις τους με τους εργάτες και αγρότες οι οποίοι δεν είναι παθητικοί αποδέκτες καταστάσεων αλλά παίζουν ενεργό ρόλο. Συνδέει τον αγώνα αυτό με την οργάνωση των εργαζόμενων σε συνδικάτα και την ενίσχυση της πάλης για αυξήσεις μισθών και για εργατικό έλεγχο πάνω στις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας.
Η πρόταση του Τραμπ έχει στόχο την ενίσχυση του καπιταλισμού, την ανασυγκρότηση των κερδών των εργοδοτών, «δίνοντας» παράλληλα σε εργαζόμενους μερικές θέσεις εργασίας με συμβάσεις έργου. Ο Τραμπ θέλει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση να καθορίσει ως ανώτατο όριο του βασικού μισθού τα 10$ την ώρα.
«Ούτε η Ουάσιγκτον ούτε η Γουόλ Στριτ έχουν κάποια προοπτική με την οποία θα μπορούσαν να περιορίσουν τις εκρηκτικές διεθνείς συνέπειες των αντιφάσεων του τραπεζικού και χρηματιστικού καπιταλιστικού συστήματος», γράφει ο Στιβ Κλαρκ, ηγέτης του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος στην Εισαγωγή του στο βιβλίο Το ιστορικό της αντεργατικής πολιτικής των Κλίντον: Οι λόγοι που η Ουάσιγκτον φοβάται τους εργαζόμενους [The Clintons’ Anti-Working-Class Record: Why Washington Fears Working People] του Τζακ Μπαρνς, εθνικού γραμματέα του SWP. «Κανένας τους δεν εφαρμόζει πολιτικές που θα μπορούσαν να αντιστρέψουν την περιστολή της καπιταλιστικής παραγωγής, του εμπορίου, και των προσλήψεων, η οποία καταστρέφει τη ζωή και τα μέσα επιβίωσης των εργαζόμενων.[…] Διότι δεν υπάρχουν τέτοιες πολιτικές».
Μόνο η εργατική τάξη, ενώνοντας τις δυνάμεις της, μεταμορφώνοντας τον εαυτό της και οικοδομώντας διεθνείς δεσμούς αλληλεγγύης στην πορεία προς την εξάλειψη της δικτατορίας του κεφαλαίου, μπορεί να προσφέρει μια διέξοδο. Ακριβώς αυτό έχουν ως στόχο οι προτάσεις του SWP.
RSS Feed