Vol. 82/No. 12
Η νίκη των καθηγητών της Δυτικής Βιρτζίνια οικοδομεί το εργατικό κίνημα

Της Emma Johnson
Κομητεία Boone, Δυτική Βιρτζίνια
​
Η νίκη της 6ης Μάρτη στην απεργία των δασκάλων και όλων των εργαζόμενων σε σχολεία στη Δυτική Βιρτζίνια προέκυψε από ένα ισχυρό κοινωνικό κίνημα, όπου τα μέλη των συνδικάτων ανέλαβαν τα ηνία του αγώνα τους και κέρδισαν αλληλεγγύη από μαθητές, ανθρακωρύχους, και άλλους εργαζόμενους σε ολόκληρη την Πολιτεία και πέρα απ’ αυτήν. Η ενότητά τους, η πειθαρχία και η οργάνωσή τους ανέκοψε κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να διασπάσει και να νικήσει τους εργαζόμενους. Έδειξαν ότι η εργατική τάξη μπορεί να χρησιμοποιήσει τα σωματεία της ώστε να αγωνιστεί και να κερδίσει.

​Αυτοί οι εργαζόμενοι έχτισαν πάνω στην οργή στη Δυτική Βιρτζίνια η οποία συσσωρευόταν ενάντια στις συνέπειες που έχουν για τους εργαζόμενους οι συνεχιζόμενες επιθέσεις από τα αφεντικά και την κυβέρνησή τους, οι επιθέσεις που απορρέουν από την κρίση του καπιταλιστικού τους συστήματος. Οι ανθρακωρύχοι έχουν υπάρξει τα ειδικά θύματα αυτών των επιθέσεων, καθώς έχουν εκλείψει οι δουλειές που να βρίσκονται υπό τον έλεγχο των συνδικάτων και η θανατηφόρα ασθένεια των μαύρων πνευμόνων έχει επανεμφανιστεί στα ανθρακωρυχεία. Υπάρχει μια μακρά ιστορία μαχών των ανθρακωρύχων και χρήσης των σωματείων τους, που οι εργαζόμενοι στα σχολεία χρησιμοποίησαν, τηρώντας συμβολικά τις μέρες του "κόκκινου πουκάμισου", που ήταν το χρώμα μπλούζας που φορούσαν οι ανθρακωρύχοι σε μερικές από τις μεγαλύτερες μάχες τους, και μια παράδοση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα.

Τεχεράνη, 8 Μάρτη 1979, η μεγαλύτερη τη χρονιά εκείνη διαδήλωση για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας στον κόσμο.

Του Τέρρυ Έβανς

Μια αυξανόμενη αντίθεση προς την επιβολή αυστηρών κανόνων ένδυσης στις γυναίκες έχει οδηγήσει σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα οι οποίες περιλαμβάνουν γυναίκες που φωτογραφίζουν τον εαυτό τους καθώς βγάζουν δημόσια το τσαντόρ ή τη μαντίλα. Τα μέσα ενημέρωσης, είτε της αριστερής είτε της δεξιάς αστικής πολιτικής κατεύθυνσης, έχουν συστηματικά προωθήσει την ψευδή ιδέα ότι η αντιδραστική πολιτική του ιρανικού καθεστώτος είναι αποτέλεσμα της μαζικής λαϊκής εξέγερσης του 1979 που ανέτρεψε την δικτατορική κυριαρχία του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ σάχη, αντί μιας αντεπαναστατικής ανατροπής.
Τα δικαιώματα των γυναικών διευρύνθηκαν ως κομμάτι του επαναστατικού ξεσηκωμού. Οι κατακτήσεις αυτές μετέπειτα βρέθηκαν στο στόχαστρο και περιορίστηκαν καθώς το κληρικό καθεστώς ανάγκασε τους εργαζομένους να υποχωρήσουν και παγίωσε την αντεπαναστατική κυριαρχία του στις αρχές της δεκαετίας του 1980. 

​Του Σεθ Γκαλίνσκι
​
Για πρώτη φορά μετά από 27 χρόνια, η Νότια και η Βόρεια Κορέα θα συμμετάσχουν  με μία κοινή ομάδα σε διεθνή αθλητικό αγώνα. Οι αθλητές και από τις δύο Κορέες θα παρελάσουν επίσης μαζί κάτω από μια «σημαία της ενοποίησης» κατά την τελετή έναρξης των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων στις 9 Φλεβάρη στην Πιονγκτσάνγκ της Νότιας Κορέας. Η τελευταία φορά που έγινε αυτό ήταν στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2007. Το γεγονός αυτό δυσκολεύει τις προσπάθειες της κυβέρνησης των ΗΠΑ να απομονώσει τη Βόρεια Κορέα και σημειώνει πρόοδο για τον λαό της Κορέας.

Η αποστολή περιλαμβάνει μια κοινή γυναικεία ομάδα χόκεϊ επί πάγου και οι Βορειοκορεάτες αθλητές θα συμμετάσχουν επίσης στους αγώνες καλλιτεχνικού πατινάζ, πατινάζ ταχύτητας, Αλπικού σκι και σκι δρόμων αντοχής. Θα έχουν επίσης 230 τσιρλίντερ, μια ομάδα τάε κβον ντο και μουσική ορχήστρα.   

Vol. 82/No. 5
​
Οι εργαζόμενοι ανά τον κόσμο έχουμε κάθε συμφέρον να στηρίξουμε τους Κούρδους που υπερασπίζουν το Αφρίν κατά της εισβολής και του βομβαρδισμού των κυρίαρχων της Τουρκίας. Οι καπιταλιστές κυρίαρχοι των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας και των χωρών όλης της περιοχής στέκουν στο πλάι καθώς η Άγκυρα εξαπολύει την επίθεσή της, στόχος της οποίας είναι η διάλυση του αγώνα των Κούρδων για τα εθνικά τους δικαιώματα. Να συμμετάσχουμε ή να συμβάλουμε στην οργάνωση εκδηλώσεων διαμαρτυρίας απαιτώντας τον άμεσο τερματισμό του βομβαρδισμού και την απόσυρση όλων των τουρκικών δυνάμεων.

Vol. 82/No. 3
Του Τέρι Έβανς
​
Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των εργαζομένων και της νεολαίας γρήγορα εξαπλώθηκαν σε ογδόντα πόλεις και κωμοπόλεις από τη μια άκρη του Ιράν μέχρι την άλλη από τις 28 Δεκέμβρη και μετά. Ξεκίνησαν με την εκδήλωση μιας εκτεταμένης αγανάκτησης και οργής στους κόλπους των εργαζομένων ενάντια στις αυξήσεις τιμών, τη μεγάλη ανεργία και απέναντι σε μέτρα ενός προϋπολογισμού που κατέθεσε η κυβέρνηση με τα οποία θα περικόπτονταν επιδοτήσεις προς τους εργαζόμενους.