Vol. 82/No. 12
Η νίκη των καθηγητών της Δυτικής Βιρτζίνια οικοδομεί το εργατικό κίνημα

Της Emma Johnson
Κομητεία Boone, Δυτική Βιρτζίνια
​
Η νίκη της 6ης Μάρτη στην απεργία των δασκάλων και όλων των εργαζόμενων σε σχολεία στη Δυτική Βιρτζίνια προέκυψε από ένα ισχυρό κοινωνικό κίνημα, όπου τα μέλη των συνδικάτων ανέλαβαν τα ηνία του αγώνα τους και κέρδισαν αλληλεγγύη από μαθητές, ανθρακωρύχους, και άλλους εργαζόμενους σε ολόκληρη την Πολιτεία και πέρα απ’ αυτήν. Η ενότητά τους, η πειθαρχία και η οργάνωσή τους ανέκοψε κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να διασπάσει και να νικήσει τους εργαζόμενους. Έδειξαν ότι η εργατική τάξη μπορεί να χρησιμοποιήσει τα σωματεία της ώστε να αγωνιστεί και να κερδίσει.

​Αυτοί οι εργαζόμενοι έχτισαν πάνω στην οργή στη Δυτική Βιρτζίνια η οποία συσσωρευόταν ενάντια στις συνέπειες που έχουν για τους εργαζόμενους οι συνεχιζόμενες επιθέσεις από τα αφεντικά και την κυβέρνησή τους, οι επιθέσεις που απορρέουν από την κρίση του καπιταλιστικού τους συστήματος. Οι ανθρακωρύχοι έχουν υπάρξει τα ειδικά θύματα αυτών των επιθέσεων, καθώς έχουν εκλείψει οι δουλειές που να βρίσκονται υπό τον έλεγχο των συνδικάτων και η θανατηφόρα ασθένεια των μαύρων πνευμόνων έχει επανεμφανιστεί στα ανθρακωρυχεία. Υπάρχει μια μακρά ιστορία μαχών των ανθρακωρύχων και χρήσης των σωματείων τους, που οι εργαζόμενοι στα σχολεία χρησιμοποίησαν, τηρώντας συμβολικά τις μέρες του "κόκκινου πουκάμισου", που ήταν το χρώμα μπλούζας που φορούσαν οι ανθρακωρύχοι σε μερικές από τις μεγαλύτερες μάχες τους, και μια παράδοση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα.

Τεχεράνη, 8 Μάρτη 1979, η μεγαλύτερη τη χρονιά εκείνη διαδήλωση για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας στον κόσμο.

Του Τέρρυ Έβανς

Μια αυξανόμενη αντίθεση προς την επιβολή αυστηρών κανόνων ένδυσης στις γυναίκες έχει οδηγήσει σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα οι οποίες περιλαμβάνουν γυναίκες που φωτογραφίζουν τον εαυτό τους καθώς βγάζουν δημόσια το τσαντόρ ή τη μαντίλα. Τα μέσα ενημέρωσης, είτε της αριστερής είτε της δεξιάς αστικής πολιτικής κατεύθυνσης, έχουν συστηματικά προωθήσει την ψευδή ιδέα ότι η αντιδραστική πολιτική του ιρανικού καθεστώτος είναι αποτέλεσμα της μαζικής λαϊκής εξέγερσης του 1979 που ανέτρεψε την δικτατορική κυριαρχία του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ σάχη, αντί μιας αντεπαναστατικής ανατροπής.
Τα δικαιώματα των γυναικών διευρύνθηκαν ως κομμάτι του επαναστατικού ξεσηκωμού. Οι κατακτήσεις αυτές μετέπειτα βρέθηκαν στο στόχαστρο και περιορίστηκαν καθώς το κληρικό καθεστώς ανάγκασε τους εργαζομένους να υποχωρήσουν και παγίωσε την αντεπαναστατική κυριαρχία του στις αρχές της δεκαετίας του 1980.